Δύσκολο πράγμα η οργάνωση στα πανεπιστήμια. Έχεις να αναμετρηθείς με όλη την σαπίλα που εδώ και τρεις δεκαετίες έχει κάνει τα μυαλά μας κιμά. Με τον ατομικισμό, τα “πτυχία με αξία”, τα “εμείς δεν θα γίνουμε εργάτες ποτέ”. Έχεις να τα βάλεις με τους αριστερούς δεινοσαύρους που έχουν αναλάβει να μιλούν για λογαριασμό μας και να μας ενσωματώνουν. Με μια αριστερά που φέρνει σε πέρας όλα τα παραπάνω, όντας πια κομμάτι του κράτους. Κι ακόμα, έχεις απέναντι σου τα φυτά, τους μαφιόζους κι ένα σωρό καθηγητές που δουλεύουν με τους μπάτσους και το στρατό.

Όμως εμείς, είμαστε προϊόντα της ταξικής μας κοινωνίας, και δεν μας ψήνουνε καθόλου όλα αυτά. Στους καιρούς που έρχονται, πρέπει να ανακαλύψουμε εκ νέου τους εαυτούς μας και την χαμένη μας ταυτότητα ως κομμάτι της εργατικής τάξης. Και πρέπει να μάθουμε να διαβάζουμε και να συζητάμε συλλογικά μακριά από την αριστερά, μακριά από τη σαπίλα και τη βλακεία των καιρών μας.

 

Advertisement